Sabitfikir
Künye | Yazarlar | Giriş Yap

Dosya


Dosya

Virginia Woolf’un unutulmaz güneş tutulması tasviri



Gayet iyi
Toplam oy: 232

Tam güneş tutulmasına şahit olmak bir kişinin ömründe sayılı kez gerçekleşebilecek bir durum. Virginia Woolf o günlerden birini, 29 Haziran 1927’de, bir tren yolculuğu sırasında İngiltere'nin güneybatısında yaşadı. Deniz Feneri’nin yayımlanmasının üzerinden henüz yedi hafta kadar geçmişti, bir trenin kompartımanında purosunu içiyordu.

 

O gün yanında kocası Leonard, çok sevdiği yeğenleri ve can dostu Vita Sackville-West de oturuyordu. Woolf, orada gördüğü manzarayı, öylesine canlı biçimde ve keskin ayrıntılarla bezeli olarak aktardı ki, yazdıkları bugün bile, güneş tutulmasına dair kaleme alınmış en önemli metinlerden biri olma niteliğini taşıyor.

 

1878 güneş tutulması, Étienne Léopold Trouvelot'nun astronomik çizimlerinden

 

Woolf’un 27 sene boyunca tuttuğu kişisel notlarından eşi Leonard Woolf tarafından derlenen A Writer's Diary adlı kitap, Woolf’un en önemsiz gözüken detayları bile kozmik ölçekte büyütebilen benzersiz yeteneğinden kesitler sunuyor.



Kitapta yer alan güneş tutulması tasvirinden bir bölümü çevirdik:

 

“Dakikalar geçiyordu, henüz ortada bir şey yoktu. Bir an için kandırıldığımızı düşündük. Koyunlara doğru baktık; onlarda endişeden eser yoktu. Sürünün içinde her biri nizamı bir şekilde sıralanmıştı, uzunca bir kuyruk oluşturmuşlardı ve mağrur gözüküyorlardı. Bir an kadim insanlar gibi olduğumuzu düşündüm, dünyanın doğuşuna şahit oluyor gibiydik, Stonehenge’in etrafında duran Kelt rahipleriydik sanki. Arkamızda, bulutların arasında geniş mavilikler vardı. Renkleri kaybolmaya başlamıştı ama halen mavilerdi. Bulutların rengi solmaya yüz tuttu, kırmızımsı bir karaltı belirdi. Aşağıda, vadinin orada, kırmızı ve siyahın olağanüstü bir çarpışması vardı. (...)

 

24 saniye geçti. Sonra bir anlığına yeniden mavi bir renk gördük ve hızlı, çok hızlı bir biçimde tüm renkler solup gitti. Her şey, şiddetli bir fırtınanın başındaymışçasına kararmaya, daha da çok kararmaya başladı. Işık alçaldıkça alçaldı. İşte bu gölge, deyip durduk kendi kendimize. Her şey bitti diye düşündük, ışık gittiğinde ortaya çıkan gölge işte böyle bir şey. Hepimiz yitip gitmiş gibiydik, kaybolmuştuk. Son gelmişti. Renk yitmişti. Yeryüzü ölmüştü. (...)

 

Yeryüzünün öldüğünü görmüştük. Bu, doğanın kudreti dahilindeydi.”

 

 

AB

 


 

 

Kaynak: Brainpickings

 

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Yeni yorum gönder

Diğer Dosya Yazıları

Günlük yaşantıdaki kurallar çoğu zaman, yazılan eserler için de geçerlidir. Zorla gerçekleşen, kendine biçilen rolden fazlası istenen veya aşırıya kaçan her şey güzelliğini yitirir. Şair Eyyüp Akyüz, son kitabı Eskiden Buralar’da, adeta bu bilginin ışığında şiirlerini uzun tutmadan bitiriyor ve akılda kalan mısraları bize yadigâr kalıyor.

 

-Kimsin?

-Anneannemin torunuyum.

 

Divan Edebiyatı, sahibi meçhul bir kavram. Her halükârda 20. yüzyılın başında ortaya çıktığı konusunda bir tartışma yok. İskoçyalı oryantalist Elias John Wilkinson Gibb’in 1900 yılında yayınlanan Osmanlı Şiiri Tarihi kitabında bu kavrama hiç yer verilmez. Hepsi batılılaşma döneminde düşünülen isim alternatiflerinden biridir “Divan Edebiyatı”.

Arap coğrafyasında üretilen roman, öykü ve şiirler son yıllarda edebiyat gündeminde karşılık buluyor. Avrupa başta olmak üzere Batı’da düzenlenen büyük ve uluslararası kitap fuarlarındaki temsiliyetin güçlenmesi, en yeni eserlerin prestijli birçok ödüle değer görülmesinin bu ilgideki payı büyük elbette. Batı’nın doğuyu gördüğü “egzotik göz”le romantize edilemeyecek bir yükseliş bu.

Yirminci yüzyıl başlarında İngiltere genelinde Müslümanlara yönelik hasmane tavırlar öne çıkarken, İslam’ı seçenlerin sayısında da gözle görülür bir artış söz konusudur. İslam’la müşerref olan bu şahsiyetler, yeri geldiğinde İslam dünyasının savunucuları olarak da önemli faaliyetlerde bulunmuşlardır.

Kulis

Bir Rüya Gibi Dağılacak Olan Hokkabazlar Dünyasında Yaşıyoruz

ŞahaneBirKitap

Kaan Burak Şen, yavaştan genç yazar olarak anılmanın sonuna doğru geliyor; Mutlu Kemikler üçüncü kitabı… Kafası bir hayli tuhaf. Şimdilerde bir roman yazdığı da söyleniyor, fakat öncesinde belirtmekte fayda var: Mutlu Kemikler öykü derlemesi henüz çıktı, pek başka bir kitaba benzetilecek bir havası da yok bu kitabın.

Editörden

Tıp ve edebiyat ilişkisi, tıbbın insanla olan ilişkisi gibi tarih boyunca şekil değiştirmiş, her dönem yeni yaklaşımlarla genişlemiştir. Tıbbın tarihi, insan acılarının da tarihidir aslında. Edebiyatın içinde kapladığı yer, diğer bilim dallarından hep daha büyük olmuştur tıbbın.