Yayımladıkları yeni kitaplarıyla ilgili röportaj vermeyen ya da makul bir sayıda tutmaya özen gösteren yazarlar, söz konusu kitabın artık kendi yolculuğuna çıktığının daha çok farkındalar. Ne denirse densin, artık her okurun elinde farklı bir hikayeye dönüşebilir. Hatta yazarının belki de hiç istemediği bir çerçeveye sokulacaktır... Ayrıca kitabın bu yolculuğu, ülke sınırlarını hiç aşamayabileceği gibi, önceden tahmin edilemeyen noktalara da varabilir. “Vize alma” konusunda şans faktörü de etkili olmakla birlikte, kuşkusuz kitabın “donanımı” birincil önemde. Bir de, çeşitli “yardımcılar” bu seyahatte işleri kolaylaştırabilir. Mesela, aday olunan ya da kazanılan önemli bir edebiyat ödülü belki, sınırları aşmada kolaylık sağlayabilir. Ajanslar ve yazar ajanları da belki hiç evden çıkılmadan yazılmış bir metnin, yurt dışına çıkışında yol gösterici olabilirler.

Sevdiğimiz, yakından takip ettiğimiz yazarların dünyanın diğer dillerine de çevrildikleri haberini sosyal medya hesaplarından paylaştığımızda, SabitFikir’in hep en çok ilgi gören haberlerinden oluyor. Peki ya sonra; yani çevrilen kitapların yurt dışındaki yolculukları nasıl sürüyor? İşte Can Semercioğlu’nun bu sayıdaki dosya yazısı, “edebiyatımızın yurt dışı yolculuğu”nda odaklanıyor ve şu soruların peşine düşüyor: “Türk edebiyatının yurt dışında kendisine has bir ‘imge’ yaratabildiği iddia edilebilir mi? Yurt dışındaki kitabevlerinin raflarından Türk yazarlar eksik olmuyor mu? Uluslararası bir “çoksatar” yaratabildik mi? Çevrilen kitapların sayısı ve görünürlüğü nispeten artmasına rağmen, Türk edebiyatı yurt dışında neden bir ‘patlama’ yapmıyor? Yabancı yayınlardaki eleştiri yazılarında yazarlarımız ve onların kitaplarından nasıl bahsediliyor, bahsediliyor mu?”

SabitFikir’de yeni bir köşe: Özel kütüphaneler

Belirli aralıklarla açıklanan her istatistikle birlikte Türkiye’deki okuma oranı düşüklüğünden, kitap okumaya ayırdığımız vaktin azlığından, kütüphane sayısının yetersizliğinden ve kütüphane kullanımının bir türlü yaygınlaşamadığından şikayet ediyoruz. “Haklı” bir şikayet bu elbette ve biraz da moral bozucu. Ama bir taraftan da, moralini hiç bozmayan ve hatta tüm bu “olumsuzlukların” üzerine üzerine giden girişimler –ne mutlu ki– halen var; mesela özel kütüphaneler. Peki onları ne kadar tanıyoruz? SabitFikir’in bu sayısından itibaren her ay, özgün fotoğraflar eşliğinde, bir özel kütüphanenin tanıtımına yer vereceğiz; ve bu kapsamda da ilk “konuğumuz” Bodrum Mimarlık Kitaplığı.