2002 yılında Afrika'ya ilişkin yazdıklarıyla Caine Ödülü'ne layık görülmüş Kenyalı yazar  Binyavanga Wainaina, Britanyalı yazarların dar görüşlülüğüne saldırırken, yazılanların Kenyalı okuyucular için sindirilemez olduğunu söyledi. “Afrika ve Afrikalılarla ilgili Britanya'dan çıkan kayda değer bir kitap bulmak çok zor” diyen  Wainaina'ya göre; “Küresel bir imparatorluk olan Britanya'nın nasıl ve neden küresel bir edebiyat üretemediğini sormak gerekir.”

Çeviri edebiyata yoğunlaşan Harvill Secker yayınevinin editörü Rebecca Carter, McEwan, Chris Cleave ve Zadie Smith.gibi yazarları örnek göstererek yazara itiraz ediyor ve kendilerinin İngiliz okurların Fransız ya da İtalyan edebiyatını anlamak zorunda olmadıkları gibi Afrika'da yaşayanların da İngiliz edebiyatına ilgi duyması ya da anlaması gerekmediğinin altını çiziyor.


Ancak Wainaina'ya göre Britanya'da yazılanlar, İngiltere'de yaşayıp, İngilizce konuşan ve eğitimli Kenyalılar için bile okunabilir değil. 1980'lerde başlayan acıma retoriğinin pek çok eğitimli Afrikalı için oldukça gücendirici olduğunu söylüyor.

Yazar Afrika meselesine yaklaşımı sert biçimde eleştiriyor: “Oxfam ya da Oxfam'ın Afrika ile ilgili ne yaptığı ile, Tony Blair ile, bağış yapanlar ile, bu insanların 'Afrika'nın sesi'olmak için küresel medya'yla girdikleri işbirliği ile ilgilenmiyoruz. Hiçbir zaman ilgili değildik; bunlar hakkında konuşmuyoruz ve tartışmıyoruz.”

Wainaina'ya göre Afrika'lı yazarlar dünyanın her yerindeki gibi çevrelerindeki insanların yaşamlarıyla ilgili: “Eğer bana Afrika'daki en büyük meselenin ne olduğunu sorarsanız, 'insanların sevmesi, sevişmesi, öpüşmesi, konuşması' derim.”