Şiir Arşivi
Şiir // En çok okunanlar
hürmüz bir delikanlıya ağladım
ellerimi aldı
elleri çocuk
boynumdan öptü
mahçup
bizimdi gece
geçmişin perdesini aralar
her damla
hürmüz delikanlıya ağladım
ilk rengimi gördü
leylak
yaprak döktü gözlerimde
bir ağaç
sesim ağrıyla kafiyelendi
ve suçlu annem
başını öne eğdi
geç
hüzün huzurevidir
bir amipe değdikçe soluğu
çoğalarak
intiharkomandoları bayramlarımızı
şenlendirir
geceye sağılır su
acıyı musallaya koyup
tapılır iki rekat
yas’landıkça ırmağa su
acı ıslahevlerinde
Haritadan silinmeseydi Varto’ya da giderdim
Haritadan silinmiş nice yerlere gittim
Sözcüklerden bir yurt kurdum kendime
Ağır ağır inşa ettim
Her kitap bir bölgeydi
Leylâ İçanadolu
Gül Güney’di ve kendim
Taşları Efes’ten değil
Anadil’den getirdim
Ne Doğu ne Batı’ydım
Daha çok Anadolu
Gömleğim yerli kumaştan
En uzun koşuysa elbet Türkiye’de de Devrim,
O, onun en güzel yüz metresini koştu
En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak...
En hızlısıydı hepimizin,
En önce göğüsledi ipi...
Acıyorsam sana anam avradım olsun,
Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun!
yağmur yağacak gibi
şemsiyeyi açsan iyi olacak
dizlerinin ağrımasından belli ölü babanın
parmağı değdi değecek
ziline oğul kapısının
leylak diyorum sızdırıyormuş
gibi bir testi
her ölüm bir diriliş
terket bedenini ey kalp diyor çaresiz
bir ada ol, sen, sığınma dedim
ahh oğul oturuyor (mu) ölü baban
altında şemsiyenin
Sanki nasıl gitseydik! belki, örtük sabahların yurduna.
Sonra, yağmurlar başlarken...
İşte orada, sevişecek zamanımız asla olmadı.
En mutena köşen ki, o deniz; durmadan öldüğümüz, kıyısında.
Şimdi bak ve gör!
Bizi adam eden o yaz, bir çıkrık gibi iniyor gecenin kuyusuna.
Köpeklerin taze kemiğini sıyırırken...
yenilendim. başladım. marifetmiş
ândır tozu alınmış sehpada
bana ak sabun kokusu söylendi
lavantanın en çingenesi: başla
açılmış çarşaf gibi intizamlı
buruştur, ölüyorum kokladıkça
benden kalan beni de terk edeyim
dokun bana itiraz açıldıkça
başlamak zor öğretilen hayatta
uzun boşluklar soğutur biz!i
birikirken yalana alışmaya
1. İstasyon kahvesinde vakit orta-şekerli
kahvesini içerken bile
sürer insanın yalnızlığı …
2. Çınarların yaşları gölgelerinden büyük
Birbirine karışmış mayıs serçelerinin sesleri
ne erkeği belli ne de dişisi
öyle içkenler ki sevişmelerinde
a
Gece olur, ut çalardı yıldızlar
Bakır renkli sularla akardı gök
Ay tülden giysisine bürününce
Sabah olur kaybolurdu hece hece
Çocukluğu elmasa çeviren gece
Düşünceleri soyunca giysisinden
Büyürdü kuşların ovası
Derin dağlar arasında
Ceketini sırtına atınca yollar
b
Geçmiş gelecek bugün, o sonsuz ürperti
