Son dönem Türkiye edebiyatında Ankara rüzgarı estiği bir gerçek. Barış Bıçakçı ve Emrah Serbes'in bayraktarlığını yaptığı genç kuşak Ankaralı yazarlar, okuyucu tarafından büyük ilgiyle karşılanıyor. 1980 ve sonrası doğan bu yazarlar, yalın, samimi ve güçlü anlatım tarzlarıyla, Türkiye edebiyatında sağlam bir damarı temsil eder hale geldiler. Bu yazarların birçoğunun ortak özelliklerinden biri de kendilerine mekansal olarak konu ettikleri Ankara'nın kent kimliğini ön plana çıkarmaları. Bunu yaparken de “Angara”nın taşra kimliğiyle mavralarını geçmeyi de unutmuyorlar elbette. Ama ağırlıklı olarak, öğrencileri, memurları, değişen kent yapısını, Ankara'da zoraki olarak kalanları, şehrin dillere destan kışını ve Ankara'ya o çok yakışan karı anlatıyorlar. Öğrencilerin, gençlerin, alışkanlıklarından vazgeçemeyenlerin uğrak yerleri olan Konur Sokak, Sakarya Caddesi, Yüksel Caddesi hayat buluyor satırlarında bu yazarların. Bu genç kuşağın kitaplarının arasına geçtiğimiz günlerde Serhan Ergin'in Bize Kalsa Böyle Geçerdi Akşamlar'ı da eklendi.

Ankara'da dostluk ve aşk

Serhan Ergin, Bize Kalsa Böyle Geçerdi Akşamlar'da bizi yedikleri, içtikleri ayrı gitmeyen yakın arkadaşlar Mahir ve Zafer'le tanıştırıyor. Mahir ve Zafer, üniversiteden arkadaşlar, öğrenciliklerini geçirmek üzere farklı şehirlerden Ankara'ya gelmişler. Dostluklarını üniversite sonrası hayata da taşıyabilmişler. Bir gün Zafer, işyerinden tanıdığı Filiz'e âşık oluyor ve olaylar gelişiyor. Filiz de kısa bir süre sonra bu dostluğun bir parçası oluyor. Zafer ve Filiz, gittikleri her yere Mahir'i de çağırıyorlar ve bu üçlü Mahir'in deyimiyle bir aile oluyorlar. Ankara'ya çok yakışan karın ve soğuk havanın aman vermediği dönemlerde, operaya gidiyorlar, Sakarya'da bira içiyorlar –gerçi Filiz beyaz şarap içiyor-, Olgunlar'dan Çankaya'ya uzun yürüyüşler yapıyorlar. Ulus'a gidiyorlar, Pirinçhan'da camları soğuktan buğulanmış kafelerde çaylarını içiyorlar, sohbetleri derinleşiyor, beraber geçirdikleri anlar çoğalıyor. 

Mevsim bahar olunca, Ankara'nın insanı yoran kışından daha hızlı uzaklaşamk için Amasra'ya gidiyorlar, arabanın pencereleri açık, saçlar rüzgardan uçuşuyor, istikamet denize doğru... "Çıktığımız iki günlük tatil o parıltılı güneş ve yüzümüzü yalayan ılık rüzgar, umut demek oluyordu, dinlenme, tazeleme, umudu." Takvimler temmuz ayını gösterdiğinde ise, Olimpos'a geçiyorlar. Deniz onlara huzur veriyor, yakamoza karşı içkilerini yudumluyorlar, Ankara'dan uzakta olmak iyi geliyor onlara. Sonra eve dönüş vakti geliyor haliyle, Ortaçgil parçasını hatırlatırcasına Ankara'ya deniz kokusu getiriyorlar. 

Fakat Mahir, Zafer ve Filiz, François Truffaut'un Jules ve Jim'i filmini hatırlatan bir durum içine düşüyorlar zamanla ve işler karışıyor haliyle. Bir süre sonra laf arası tedirginlikleri baş gösteriyor, gerginlikler artıyor, Mahir, Zafer ve Filiz'in arasındaki büyü bozuluyor, geriye kocaman pişmanlıklar kalıyor. Gerisi Mahir'in "büyük çaresizliği."

Minimalist anlatım

Serhan Ergin, gerek sinemada, gerek edebiyat tarihinde karşılaştığımız, bilindik bir hikayeyi anlatıyor. Dolayısıyla kitabı okurken bir süre sonra olayların gelişimini tahmin etmek güç olmuyor ama Bize Kalsa Böyle Geçerdi Akşamlar'da, ne anlattığınızdan çok nasıl anlattığınız meselesi ön plana çıkıyor. Kolaylıkla bayat klişeye dönebilecek hikaye, yazarın konuşma diline yakın anlatım tarzıyla yakaladığı samimiyet ve yine hayatın içinden karakterleriyle özgünlüğünü sağlıyor. Ergin, kitap boyunca Mahir, Zafer ve Filiz etrafında dönen hikayeyi, Mahir'in ağzından en yakın arkadaşı Zafer'e hitaben anlatıyor. Dolayısıyla hikayenin inandırıcılığı ve akıcılığı da bir anlamda buradan geliyor. 

Ergin'in yalın bir anlatım tarzı var, uzun edebi tasvirlere ya da dil oyunlarına başvurmuyor. Yazarın kitapta dikkat çeken en önemli özelliği karakter yaratmadaki başarısı. Özellikle hikayeyi ağzından dinlediğimiz Mahir'in iç dünyasındaki karmaşalar ve pişmanlıklar etkileyici bir şekilde anlatmayı başarıyor yazar. Ergin, az karakterle, az mekanla tempoyu düşürmeden, hikayede savrulmalar yaşamadan başarıyla kotarıyor öyküsünü. 

Serhan Ergin, Bize Kalsa Böyle Geçerdi Akşamlar'da hikayesinin gizli kahramanı Ankara'yı tasvir edişi ve yaratmış olduğu karakterleriyle, Barış Bıçakçı, Emrah Serbes gibi has Ankaralı yazarların arasına girişmiş gibi duruyor. Bize Kalsa Böyle Geçerdi Akşamlar, hoş bir bahar esintisi tadında... Kavurucu sıcakların nefes aldırmadığı şu günlerde; hasretle eylül ayını bekleyenler, Ankara'yı özleyenler, Ankarasız yapamayanlar Serhan Ergin'in kitabını kaçırmasın derim.

* Görsel: Meltem Şahin