Parmak izim siliniyor. Yavaş yavaş bu dünyadan azat oluyorum. Belki intihar etmeme gerek kalmayacak. Böylelikle hem ekonomik hem de daha az trajik bir anlam kazanacağım.
Her gün diri olmanın vermiş olduğu sorumluluk ve insanlar arasında bulunmanın ufak tecrübesi ve trajedisi ile...
Neden genç ölmek istiyorsun? Kellik bana yakışmıyor.
Zihnime güvenilir bir tuzak kurdum. Televizyonu açtım. Televizyon bana her şeyi öğretti. Eğer duyarlı olmak isteseydim. Twitter’ımı açardım.
Duyarlı: Sabit bir noktadan üzüntünün tasarlanması. Hüzün pazarlama yöntemi. Herkes tarafında kabul görme açlığı. İlgi dilenciliği. Rağbet gören bir cehalet. Kıpırdamadan alkışlanmak. Alkış için çıldırmak. Canhıraş atılan vicdani sloganların içini kola ve libido ile doldurma resitali.
Tüm bu karmaşanın sebebi herkesin aynı konforlu seçeneklere talip olmasıdır. Hayatın bu kısmında uzunca bir kuyruk var. O kuyruk esnasında öğretilmiş aşklar, ruhsal ve bedensel ispatlar, entelektüel öğürmeler mevcut.
Parmak izim siliniyor. Yavaş yavaş bu dünyadan azat oluyorum. Belki intihar etmeme gerek kalmayacak. Böylelikle hem ekonomik hem de daha az trajik bir anlam kazanacağım.
Bir evsiz çakmak istedi. Kemeri yoktu. Pantolonu düşmüştü. Yukarıya çekmiyordu. Üzerindeki uzun ceket, pantolonun kapatması gereken yerlerini kapatıyordu zaten. Uzattığım çakmakla cebinden çıkardığı büyük bir kısmı içilmiş sigarayı yaktı, bir nefes çekti. Sonra o yanan izmaritle cebinden çıkardığı diğer izmariti yaktı. Her birinden tek bir nefes çekip atıyordu. Bulunduğu yer farklı sigara markalarının izmaritleriyle dolmuştu. Sonra bana baktı. “Bu izmaritler” dedi ve gitti. Bu izmaritler ne? Bu kadar mı hikâye? “Bu izmaritlerin hikâyeleri benim dudaklarımda son bulacak” diyeceksin. “Benim bir evim, giysilerim yok. Ben başkalarının bitirmek istemediği durumların sonucuyum.” Böyle diyeceksin işte.
Aklını bir sır tutar gibi koru.
Yeni yorum gönder