Geçtiğimiz günlerde Rolling Stone’da yayınlanan bir yazısında Chuck Palahniuk, kariyerinde hızlı bir başlangıç yapmasında David Bowie’nin bilmeden ona nasıl destek olduğunu anlattı.
Bu yazıya Palahniuk, 1986 yazında evinin penceresinden David Bowie’yi Portland’daki konser alanında ses kontrolü yaparken duyduğunda, ona olan hayranlığının nasıl katlandığını anlatarak başladı. O sıralarda Civic Stadium yakınlarda kıt kanaat yaşayan, yeni mezun bir gazeteci olan Palahniuk, o günü şöyle anlatıyordu: “Young Americans’ı söyleyip durdu. Sonra baştan söyledi. Tekrar ve tekrar. O gün arkadaşlarım ve ben klip çekilen bir Hollywood setine konuk olmuşuz gibi, tüm gün içtik ve hiçbirimizin karşılamayacağı bir konserin keyfini sürdük. Tekrar eden şarkı, bira ve güneş ışıklarıyla hipnotize olmuştuk.” Palahniuk buna benzer bir mutlu anı, yıllar sonra Dövüş Kulübü'nün yayın haklarını satın alacak kişiyle görüşme ayarlayabildiğinde yeniden yaşayacaktı.
Ünlü editör Gerald Howard, Everett’te bir yazarlar konferansına katılıyordu. O zamanlar “Gerry’nin Adamları” diye anılan bir grubun editörüydü ve bir hayli ünlüydü. Kadroda Irvine Welsh, Bret Ellis, David Foster Wallace, Jim Carroll vardı ve Palahniuk da takıma girmek istiyordu. Fakat konferansa katılacak parası yoktu ama yine de Howard’ı diğer hevesli roman yazarlarıyla birlikte otel barına kadar takip etti. Gerry Howard’a bir türlü yaklaşamıyordu, o da barmene bozması için 10 dolar verdi, sonra bozuklukların her biriyle müzik kutusundan aynı şarkıyı çaldı: Tam kırk kez. Bu şarkı Young Americans idi. Bardakilerden bazılarının tepesi atmıştı ve çok geçmeden herkes barı terk etti. Şimdi Palahniuk ve Gerry baş başa kalmıştı. İşte o gün, Howard’a Dövüş Kulübü’nü ve 15 diğer kitabını sattı: “Bugün Gerry, tekrar tekrar çalan o şarkıyı hatırlamıyor ve muhtemelen barı terk edenler de bana hâlâ öfkelidir. Teşekkürler Bowie. Sen benim rol modelim, kahramanım ve kurtarıcımsın. Seni çok özleyeceğim.”
* Kaynak: Vulture
* Çeviren: Tuğçe Kanbur
* Görsel: Can Çetinkaya
Yeni yorum gönder