California San Diego Üniversitesi'ndeki araştırmacılar bir grup gönüllüye aralarında Agatha Christie, John Updike ve Anton Çehov'un da bulunduğu yazarların 3 versiyon halinde 12 kısa hikayesini verdi.
Hikayelerin birinci versiyonunda aslına dokunulmadı. İkinci versiyonda girişte hikayenin sonu anlatılan bir not yer alırken, üçüncü versiyonda hikayenin farklı yerlerine sonu ele veren paragraflar yerleştirildi.
Bir hikaye dışında okuyucular, son hakkında ipucu veren paragrafların yer aldığı versiyonları tercih ettiklerini söyledi.
Gidilecek yer ve yolculuk
Araştırma bunun nedenine ilişkin bir açıklama getirmiyor ancak beynin, sonu bilinen hikayeyi daha kolay işliyor olabileceği belirtiliyor.
Sosyal psikoloji uzmanı Prof. Nicholas Christenfeld, sonu bilmenin hikayenin daha iyi anlaşılmasını sağladığını, okuyucuların konunun nasıl işlendiğine odaklanabildiğini, bunun da edebi hazzı artırdığını vurguluyor.
Prof. Christenfeld, birçok durumda bir filmin defalarca zevkle izlenebildiğini ya da bir kitabın defalarca heyecanla okunabildiğini söylüyor ve "Eğer sonunu biliyorlarsa, okuyucular, gidilecek yer kadar yolculuğun da tadını çıkarabilirler" diyor.
Araştırmacılara göre, bu sonuç başarının sadece sonun nasıl bağlandığına dayanmadığını da gösteriyor. (Hürriyet)
Yeni yorum gönder