Üye Eleştirileri

Didius Falco, bahsettiğim üzere (zamanının dedektifi anlamına gelen) bilgi toplayıcı olarak çalışıyor. Roma'nın merkezinde ucuz ve araştırma talep etmeye gelen karanlık tiplerin de rahat girebildiği bir çatı katında yaşıyor. Roma döneminde çatı katları en ucuz yerler-miş-. Falco, ilk kitabıyla bile klasik bir dedektif mertebesine ulaşıyor. Onu gören kadınların hemen dikkatini çekecek kadar yakışıklı ama aşk meşk mevzularında bir o kadar da beceriksiz. Hem daldan dala konuyor, hem de romantik. Fakir ama fakirliğiyle dalga geçebilecek kadar mizah duygusu geniş. İmparator'un oğlunun karşısında cumhuriyetçi olduğunu savunacak kadar gözüpek, sistemin politikacılarını ve politikacıların yardakçılarına etmedik laf bırakmayacak kadar dünyadan haberdar. Ölümün eşiğindeyken espri patlatacak kadar umarsız ama işini layıkıyla yerine getirebilmek, küçücük bir ipucuna ulaşabilmek için aylarca Britanya'da madenlerde zor koşularda çalışabilecek kadar ne istediğini bilen. Dünya görgüsü geniş, hatta arada sanat eleştirisi bile yapıyor.

Falco karakteri bazı yerlerde bir günümüz sit-com'undan fırlamış gibi duruyor. İtalyan kökenli ailesinde gıcık kaptığı tipler var ama yine de arada aile toplantılarına gidip küçük yeğenine göz kulak olmak zorunda kalıyor. Annesinden azar işitiyor ve cevap bile veremiyor, anne ne de olsa. Babası mı? Babasının hikayesinin benzeri bizdeki yıllar önce "sigara almaya gidiyorum diye çıktı, bir daha gelmedi" hikayelerinin benzeri. Kirasıyla karşılaştırıldığında rezalet bir evde kalıyor, ama onun da kirayı ödediği yok.

Davis, Falco'nun karakterine dedektiflik kişiliğini eklerken, klasik dedektiflik hikayelerinin tersi durumda bir karakter inşası kuruyor. Davis, "Eğer kitaplardan bildiğimiz bir dedektif karakteri varsa, dedektif hikayeciliği başlamadan (yani bu kitapta MS 70 yılı oluyor) çok çok önceki bir dedektif nasıl davranmalıdır?" sorusundan yola çıkarak en baştan ironik bir durumla karakterini yazmaya girişiyor. Davis, "Basmakalıp hikaye kurgusunu altüst edince ufuklarımın genişleyeceğini biliyordum. Özellikle de bunu yaparken çok eğleneceğimi" demiş kitabın önsözünde. Yazarın eğlenmesinin yanında, okur olarak benim de eğlendiğimi söylemem zor değil.

Basmakalıp hikayeciliğin altüst edilmesinin yanında hem Roma'da bir dedektif durumunun kendisinin, hem de karakterin kişiliğinin getirdiği humor duygusu kitabın ikinci benzersiz yönü. Bizim anlayışmıza göre dedektif dediğin cool olur, iyi ama MS 70 yılında cool kavramı daha keşfedilmemişti ki. Cool-öncesi dönemin dedektifi de şüphecilik ve sinizmle dolu bir tavırla hareket edip kervan yolda düzülür diyerek dedektiflik kurallarını oluşturmaya çalışır.

Falco'nun karakterindeki şüphecilik ve sinizm, dönemin ruhuyla da uyuşan bir tavır. Roma'da dört hanedan dönemi bitmiş, taşlar yerli yerine oturmaya başlamış gibi. Titus ilerde önemli işlere imza atıp Roma halkının gönlünü kazanacak ama şimdilik ilk yıllarında. Hıristiyanlık Roma İmparatorluğu tarafından kabul edilmiş ama henüz halk tarafından benimsenmemiş. Sadece törenlerde dini kurallara uyuluyor. Şüphecilik, eski ideallerin çökmeye yüz tutmuş olduğu fakat yeni ideallerin henüz kendilerini göstermemiş oldukları sosyal gelişim dönemlerinde yaygınlaşır. Falco da böyle bir dönemde inançsız ve cumhuriyetçi olarak karakterini ortaya koyuyor.