Hipotermi, polisiye tutkunlarını tatmin edecek keyifli bir roman. Suçun da, gizemin de, hüznün de, aksiyonun da dozu son derece kararında. Katmanlı yapısına rağmen okuyucuyu yoracak kadar girift değil; buna rağmen merak duygusunu son sayfalara taşımayı başarıyor.
Uzakta, hırçın denizin ortasında bir yer… Kimileri için nefes kesici güzellikte, kimileri içinse ürkütücü ve kasvetli doğası, bize bir hayli yabancı dili, yarım milyondan az nüfusu… Soğuğu ve yanardağları ile ateş ve buzun ülkesi burası; İzlanda. Bulutlar güneşi perdeledikçe, kasvet arttıkça, suç edebiyatı da daha keyifli hale gelir. Tişörtlü bir katildense paltolu olan daha estetiktir nedense. Nordik ülkeleri sahip oldukları atmosferle, polisiye için biçilmiş kaftan. İskandinav polisiyesi suç edebiyatının yükselen yıldızı. Arnaldur Indridason imzalı Hipotermi’yi bu ve buna benzer sebeplerden ötürü tereddüt etmeden edindim ve okudum.
Indridason, 1961’de dünyanın en kuzeyindeki başkent Reykjavik’te dünyaya gelmiş. 2011 yılında UNESCO Edebiyat Şehri seçilen Reykjavik’in küçük nüfusuna rağmen pek çok yazar çıkardığını ve okuma oranının çok yüksek olduğunu belirtmekte fayda var. Indridason her ne kadar üniversitede tarih okusa da gazetecilik ve film eleştirmenliği yapmış. Türkçeye çevrilmiş üç romanı daha bulunan yazar, İngiltere Polisiye Yazarlar Birliği tarafından “Altın Hançer” ödülüne layık görüldüğü gibi, 2011 yılında The Guardian’ın Avrupa’nın en iyi polisiye yazarları listesine en tepeden girmiş. Bunca övgü karşısında okurun beklentisi artarken sabrı da azalıyor elbette. Kitabın tanıtım metinlerini okuduktan sonra daha fazla oyalanmadan ilk sayfalara dalıp bu karanlık maceranın içinde kayboldum.
Marcel Proust'la ruh çağırmak
Kapağında boş bir küvet fotoğrafıyla okuru son derece soğuk karşılayan Hipotermi, şu alıntıyla açılıyor: “Ağabey soğuk ısırmasını atlattıysa da dediklerine göre yaşadıklarından sonra hüzünlü ve içine kapanık bir ruh haline bürünmüştü.” Sayfalar ilerledikçe bu cümlenin kitabın kahramanı polis memuru Erlendur’un geçmişine ait olduğunu anlıyoruz. Fakat bu yan hikâyeyi öğrenmek için henüz vaktimiz var.
Göl kenarındaki yazlık bir evde genç bir kadının -Maria’nıncesedi bulunur. İntihar etmiştir. Arkadaşı Karen, o hafta sonu Maria’nın göl evinde kalacaktır ancak eve varıp ışıkları açtığında korkunç gerçekle yüzleşir. Polis ise standart intihar prosedürlerini uygular. Memur Erneldur evi şöyle bir yoklar, kadının zavallı kocasıyla görüşüp bilgi alır - bilgi verir. Vazifesini yerine getirdikten sonra ise Maria’nın intihar vakasını sonsuza kadar arkasında bırakmaya hazırlanırken, cesedi bulan Karen kendisine ulaşıp olayın seyrini değiştirecek bir şey verir. Bir kasettir bu. Maria intihar etmeden kısa süre önce bir medyuma gitmiştir. Erneldur zavallı kadının medyumla olan görüşmesinin kaydını dinledikten sonra, bunun sıradan bir intihar vakası olmadığını düşünmeye başlar.
Maria takıntı derecesinde öte dünyaya ilgi duymaktadır. Erneldur araştırmalarını derinleştirdikçe Maria’nın bu halinin zincirleme olaylar neticesinde çocukluğuna kadar uzandığını düşünür. Maria kısa süre önce, hayatta her şeyden çok değer verdiği annesini kanser nedeniyle kaybetmiştir. Ruhlar âlemine olan merakı da annesiyle iletişim kurma çabasının bir tezahürüdür. Hatta annesi Maria’ya, ölümden sonra yaşam varsa kendisine bir mesaj göndereceğini söylemiştir. Bu iletişimse çok sevdiği Marcel Proust’un bir kitabı vasıtasıyla olacaktır. Gerçekten de annesinin vefatından kısa bir süre sonra, bir sabah evdeki kitaplığın önünde, yerde, Proust’un kitabını bulur. Beklediği mesaj gelmiştir. Ölüm artık Maria için bir son değil, sevdiklerine kavuşacağı bir başlangıçtır.
Çok katmanlı bir polisiye
Bu ustaca atılan düğüm okurun aklını meşgul ederken, yazar diğer soru işaretlerini de peş peşe sıralamaya başlıyor. Erneldur, Maria’nın babasının yıllar önce, kızının intihar ettiği yazlık evin önündeki gölde, bir kış günü donarak öldüğünü öğrenir. Öte yandan, mesleğe başladığı ilk yıllarda kaybolan liseli bir gencin çoktan kapanmış dosyasını da yeniden aralar. Erneldur’un kişisel geçmişini ise bir yan hikâye olarak yavaş yavaş öğreniriz.
Çocukken küçük kardeşiyle beraber bir kar fırtınasında kaybolmuşlar, kardeşinden bir daha asla haber alınamamış, kendisi ise ölümün kıyısından dönmüştür. Kişiliğine yön veren bu elim hadise, kitabın başındaki alıntıda da belirtildiği üzere kahramanımızı durgun ve hüzünlü kılmıştır. Bunlara ek olarak, Erneldur olayları çözmek için kafa yorarken, yıllar evvel boşandığı karısı, uyuşturucunun pençesinden güç bela kurtulmuş dik başlı kızı ve oğluyla olan münasebetleri de hem kahramanın hem okurun derdine dert katıyor.
Hipotermi, polisiye tutkunlarını tatmin edecek keyifli bir roman. Suçun da, gizemin de, hüznün de, aksiyonun da dozu son derece kararında. Katmanlı yapısına rağmen okuyucuyu yoracak kadar girift değil; buna rağmen merak duygusunu son sayfalara taşımayı başarıyor.
Yeni yorum gönder