Vücudun görünür yerindeki bir yarayı taşımak zordur. Hele hakkında sorulan sorulara hikayesini anlatarak yanıt vermek, taşımaktan bin kat daha zordur. Bu lafı öylesine söylemiyorum, yaram olduğundan biliyorum. Şehzade Yangını isimli çizgi romanının başkarakteri Osmanlı kabadayısı Tahir’in dış görünüşünde de, kitabın kapağından itibaren en çok dikkat çeken unsur yüzündeki kocaman yara. Tahir, vücudundaki diğer yaralarla birlikte en çok da bu yarayı söküp atmak istiyor; alnının sağından başlayıp çenesinin sol altına kadar inen Kadırgalı Kör Emin’in façasını… Ancak değil onu söküp atmak, çürüyen dünyadaki bir Osmanlı kabadayısı olduğundan, her geçen gün yaralarına yenilerini ekliyor.

Çizgi roman, Tahir’in meşk yahut bir çeşit trans halinde, demir dövmesiyle başlıyor. Düzenlediği horoz dövüşü, ardından Lala lakaplı bir gence dayak atışı, derken Lala’nın koruyucusu Kadırgalı’dan dayak yiyişi ve sonunda Osmanlı şiddeti diyebileceğimiz toplu saldırıyla devam ediyor. Fakat çizimler şiddeti pornografikleştirmeden, sanki mercek altındaymış gibi tuhaf bir şekilde büyüterek, ağır çekimlerle sunuyor. Yani çizgi roman bildiğimiz süper kahraman dünyasına hem benziyor hem de ondan biraz farklılaşıyor. Yine de bahsedilen dünya, tarihi egosuyla yazan kahraman erkek dünyası değil; çetin bir çevrede, sokaklarda yetişen, kadınları, çocukları, yeri gelince de can düşmanını kollayan Osmanlı kabadayılarının âlemi bu. O zamanların kabadayıları, “iç gömleğinin üstüne beyaz kuşağını kasıktan koltuk altına kadar sımsıkı doluyor, üstüne pantolonunu çekip çakmaklı tabancayı beline sarıyor, feslerindeki felek tekmesini düzeltip pardösüyü kartal kanat omuzlarına atıyor.” Kitabın arkasındaki sözlükten öğrendiğimize göre, Arnavutça bir selamlaşma olan “Tinya Tinyata,” diye merhaba diyor; “Kalp Herif,” yani sahtekar diye küfrediyor.

Bu özgün tarzdaki güzelim çizgi roman, 30 yaşındaki Selçuk Ören tarafından yazılıp çizilmiş. 2009’da Deli Gücük kitabında Emre Kuzuoğlu’nun yazdığı “Ateşin Çocukları” isimli hikayeyi resimleyen Ören’in çalışması hem metinler hem de çizimler yönünden bir ilk çizgi roman için oldukça başarılı. Kitabı her zaman kendisine destek olan anne ve babasına adayan Ören’e günümüzün öne çıkan genç çizerleri de destek vermiş; kitabın arkasındaki, her biri poster güzelliğinde çizimler Mert Tugen, Furkan Nuka Birgün, Uğur Ünsoy, Ethem Onur Bilgiç, Sedat Girgin, Berat Pekmezci’nin elinden çıkma. Bu sayfaları koparıp duvara asmak isteyebilirsiniz...

“Devam edecek” notuyla sonlanan bu çizgi roman, şiddet ve çizgi roman ilişkisini bir kez daha düşünmek için bile okunmaya değer.

* Görsel: Kitaptan