“Biliyor musun ben çok kitap okurum. Aşk, macera, tarih, yeni çıkan ne varsa...” En korktuğum güzel okur tipidir. Sonra da kitaplığın önüne gelir şu soruyu sorar bu güzel okur: “Bu kitapların hepsini okudun mu?”

Bu soruya olur da gaflete düşüp “Evet” derseniz bilin ki ödünç isteyecektir. Ve emin olun o kitap size ya dönmeyecek ya da ısrarlarınız sonucunda birkaç yıl sonra gelecektir. “Ne varsa okuyan” ve üstüne bir de “ben kitapları biriktiriyorum ilerde bir kitapçı dükkanı açacağım” diyen okur zaten en korkulacak okurdur. Bir de her çok satan kitabı satın alıp salonunun “vitrinine” koyanlar vardır ki, kitabı evet yarım yamalak okurlar ama tüm mesele zaten o kitaba sahip olmaktır. Herkesin konuştuğu, köşe yazarlarının allayıp pulladığı, Ayşe Arman’ın sayfalara sığdıramadığı yazarın yazdığı kitap artık onundur; onun salonunun, salonunun vitrinindeki rafın...

Bu ay bu yazıyı yazıyorum çünkü yukarıda örneğini verdiğim tatlı sorulara maruz kaldım. Tesadüf bir iki gün sonra da Kitap-lık dergisinin mart sayısının editör yazısını okudum. 'Yazın okuru' ile 'güncel okur' arasındaki farktan bahsediyordu. Güncel okur “ çok satan listelerini izleyen, çoğunlukla kitapçıların kapı ağzı raflarıyla yetinen moda kitapların müşterisi” olarak tanımlanıyor. 'Yazın okuru' ise özetle; yazın dergilerini takip eden, yüzde yüz kendi seçimi olan, kişisel kitaplığını, dolayısıyla kendi evrenini oluşturma peşindeki entelektüel okur.

Ne dediğinizi duyar gibiyim... Hepimiz entelektüel olmak durumunda, Cihangir kafelerinde cool bir şekilde kitap okumak zorunda mıyız? Elbette hayır, sakın ha! Ama yine de bu yazıyı üstüne alınanlar ve “Biliyor musun ben çok kitap okurum. Aşk, macera, tarih, yeni çıkan ne varsa...” diyenler nacizane listemize bir göz atabilir.

Aşk: Arthur Schopenhauer’un Aşkın Metafiziği kitabı o şahane aşk romanlarından sonra biraz ağır gelebilir, çünkü 43 sayfa. Üstelik aşkın ne olduğu gerçeğiyle sizi yüzleştiriyor. Hani ilişkinizde güven sorununuz varsa bence mutlaka okuyun. Ama bu kitapta yazılanları anlamasanız da üzülmeyin; aşkı aramaya, bulduğunuzda da yakasına yapışmaya devam...

Tarih: Eduardo Galeano’nun Aynalar kitabı biz sosyal amnezinin doruklarında fink atan, bireyler için gıdıklayıcı bir kitap. Galeano’ya göre gerçek tarih ders kitaplarında yer almayan tarih. Kitapta yer alan “Umursamama unutmanın akrabasıdır” başlığı ise Türkiye’nin damar sorunu Ermeni Soykırımı ile ilgili.

Macera: Edgar Allan Poe’nun tamamlayamadan öldüğü ve Jules Verne’in devamını yazdığı Arthur Gordon Pym'in Öyküsü sizi önce bir Grampus balina avı gemisine atacak ve sonra olaylar hiç beklemediğiniz bir şekilde gelişecek. Ciddiyim.

Yeni çıkan ne varsa: Kusura bakmayın, size yeni değil ama “eski çıkan” olan Kitaplardan Kurtulabileceğinizi Sanmayın’ı öneriyorum. Umberto Eco ve Jean-Claude Carriere kitabın tarihine ve biraz da bu yazının meselesine daha aklı başında iniyorlar. Ne mi diyorlar? İşte Umberto Eco’dan bir alıntı: "Savaş ve Barış’ı ancak 40 yaşımda okuduğumu itiraf edeyim. Ama daha okumadan özünü biliyordum (...) Kama-Sutra'yı gerçekten kim okudu? Oysa herkes ondan bahsedebiliyor, uygulayabiliyor da. Diyeceğim, dünya okumadığımız ama hakkında aşağı yukarı her şeyi bildiğimiz kitaplarla dolu.”

Son söz: bütün güzel okurları seviyoruz...