Yıllar sonra eski bir arkadaşla karşılaşmaya benziyor biraz. Onu tanıyorsunuzdur, hikayesini az çok hatırlıyorsunuzdur, hatta belki de hiç unutmamışsınızdır zaten. Ama şimdi biraz değişik bir halde çıkmıştır karşınıza. Ufak tefek yeniliklerle belki... İster istemez dikkatinizi ilk çeken bu değişiklikler olur ve bu değişikliklerin yakışıp yakışmadığı biraz da onunla zamanında ne kadar anlaştığınıza bağlıdır aslında. “Biraz fazlaca mı kalınlaşmış?”

Orhan Pamuk’un Kara Kitap’ını, hikayesini göz önünde bulundurarak söylersem, oldukça genç bir yaşta okumuştum ilk olarak. Sonraki yıllarda “arayı,” tekrar tekrar okuyarak kapatmam gerekmişti. Bu tekrar okumaların birini de, 2000 yılında yayımlanan “10. yıl özel baskısı”ndan yapmıştım. Orhan Pamuk’un çizimleri ve elyazısı örnekleriyle hazırlanan bu özel baskı karşısında heyecanlandığımı hatırlıyorum. Romanı tekrar okumaya başlamadan önce, söz konusu yenilikleri incelemiştim uzun uzun, defalarca. Orhan Pamuk’un Kara Kitap’ın atmosferine uygun “On Yıl Sonra” başlıklı önsözünü okumak da ayrı bir mutluluk vermişti. (Bir süre önce, Kara Kitap 25 Yaşında kitabının yayımlandığını da hatırlatalım.)

Şimdiye kadar, Kara Kitap’ı en azından bir defa daha okumuşumdur. Hikayenin karanlık noktaları giderek aydınlanıyor mu, yoksa esrar perdesi kalınlaşıyor mu halen emin değilim. Ama Emrah Serbes’in, 2016 yılı sonunda yayımlanan “Behzat Ç. 10. yıl özel baskısı”yla karşılaşınca, daha da “karışık” duygularla yüz yüze gelmiş oldum. Yıllar sonra eski bir arkadaşınıza rastlamanız, aslında yıllar önceki halinizle yüzleşmeniz demek oluyor bir taraftan da. Diğer bir deyişle, Emrah Serbes’in Her Temas İz Bırakır ve Son Hafriyat romanlarının, yayımlanışının onuncu yılı vesilesiyle bir araya getirildiği bu özel baskıyı görünce, aklıma ilk gelen, “Gerçekten de 10 yıl mı geçmiş” sorusu oldu...

Her Temas İz Bırakır, ilk yayımlandığında, İstanbul merkezli polisiyelerin ezici çoğunluğu arasında hemen dikkat çekmişti. Ayırt edici tek özelliği bir “AnKara polisiyesi” olması değildi yalnızca, karakterlerin işlenişinin “sağlam”lığıyla da adından söz ettiriyordu. Sonra sonra televizyona uyarlanmasıyla, artık zaten adından söz etmeyen kalmadı neredeyse!

10. yıl özel baskıda “yeni” bir bölüm yok ama Deniz Karagül’ün resimlemeleri, bu iki romanı art arda yeniden okuma bahanesi olarak görülebilir pekala. Behzat Ç.’nin hikayesini ilk defa bu baskıyla okuyacak olanları ise kıskanmadan edemiyorum...

Bugünlerde kitapçıların yeni çıkanlar raflarında bir özel baskı daha yer alıyor. Sâdık Hidâyet’in unutulmaz eseri Kör Baykuş, ilk olarak 1977 yılında Varlık Yayınları tarafından yayımlanmış Türkçede; çeviri de Behçet Necatigil’e ait. 40 yıl sonra Yapı Kredi Yayınları, aynı çeviriyi, Hemad Javadzade’nin resimleriyle birlikte yeniden yayımlıyor. “Sâdık Hidâyet ile Behçet Necatigil’e bu baskıda Hemad Javadzade de katılıyor,” diye tanıtılmış bu resimli özel baskı, “Kör Baykuş’un yarattığı dünya, Türkiye’de yaşayan genç sanatçı Javadzade’nin çizimleriyle, fantastik bir boyut kazanıyor.”

Tüm bunları bir arada düşününce, “Nice özel baskılara” demek geliyor içimden kendi kendime!