Materyalizm her şeyi tek bir ilkeye dayandıran bir dünya görüşüdür: Her şeyi “maddenin
ilkesine” dayandıran bir dünya görüşü... Buna göre fikirler ve düşünceler bile maddenin bir
tezahürüdür. Rüyalarımız biyokimyasal bir üründür mesela… Bu anlamda materyalizm dini
inancı ortadan kaldırmakla kalmaz, onu ikame de eder. Dinlerin aksine onun üç basit emri
vardır: Evrenin maddiyatından kuşkulanmamalısın. Bütün olayların kronolojik nedenselliğine
körü körüne güvenmelisin. Ve yaşanabilen gerçekliğin nedenselliğine ve biricikliğine saygı
göstermelisin. Bu ilkeler materyalisti Tanrı’dan çok daha kuvvetli biçimde dünyaya bağlar.

“En dahi biliminsanının bile elmanın neden yukarıdan aşağıya düştüğüne dair bir fikri yoktur
ve bu fikirsizliğe yerçekimi der.”

“Genel kanıya göre zaman katı kurallara sahip bir süreçtir, neden ve sonuçtan oluşan zorunlu
bir sıralama. İnsanoğlunun huzurla paylaştığı tek şey yanılgılardır!”

“Kuantum mekaniğinin, en küçük parçaların gözlemlendikleri andan hemen önce tek değil,
sayısız, üst üste çakışan hallerde bulunduğunu keşfetmesinden bu yana çoklu evren fikri
yalnızca felsefi bir rahatlık değil, tutarlı bir yorumdur da. Ayrıca insana hür iradesini veriyor.
Çünkü tek tek dünyalar içinde neden-sonuç mekanizmalarının üzerimizdeki hakimiyeti
önemli değil –yeter ki eylemlerimizle yeni evrenler ortaya çıkarabilelim.(…) Hepsi haklı,
çoklu evren eleştirmenleri kadar destekçileri de, ama aynı zamanda yanılıyorlar da. Hepsi.
Çünkü hepsi, evet, iyi dinleyin beni, hepsi materyalist.”

Bütün bunlar elbette benim değil ayrıksı bir fizik profesörünün düşünceleri. Yani
Sebastian’ın… Üstelik bir fizik kongresinde açıklamıyor düşüncelerini. İşlediği cinayeti
ortaya çıkarmak üzere olan bir başkomisere anlatıyor hepsini. Çünkü başkomiserin
beynindeki bir ur yüzünden giderek kısalan hayatını anlamlandırmak için bir fizikçiye
ihtiyacı var, fizikçi katilin ise onu katil olmadığı çoklu evrenlerden birine götürecek bir
komisere… Çünkü olanaklı olan her şey gerçekleşir bir gün bir yerlerde, yeter ki olanaklılığı
gerçekleştirecek insanları bulabilelim. Çünkü bir tesadüfü yaramak bizzat bizim elimizde
olabilir…

“Serbest Düşüş”, Alman yazar Juli Zelh ’in felsefi ön ve arka planı yüksek, polisiye tadında
romanı. Üniversite yıllarında tanışarak geleceğin Nobelli fizikçileri arasına katılacaklarını
belli eden iki dostun, Sebastian ve Oscar’ın ayrılan düşüncelerine ve yaşamlarına
beklenmedik bir cinayet ekseninden bakan bir roman “Serbest Düşüş”. Oscar, fiziği bırakıp
kendini evliliğe ve babalığa veren Sebastian’ı affedemiyor. En çok da fizik bilimine dair
ayrışan düşüncelerini… Sebastian’ın beklenmedik şekilde işlediği cinayet ise iki adamı
yeniden yüzleşmeye zorluyor. Ancak bu yüzleşmenin içinde hem çağa damgasını vuran
modern fiziğin geldiği yerin eleştirisi, hem aile hayatının modern zamanlarda yeniden
kabul edilen kutsiyeti, hem de tesadüfle tesadüf olmayan arasındaki sınırın hayat üzerindeki
araştırması var. Bu karmaşık cinayeti çözümlemek üzere harekete geçen sıra dışı komiser
Schilf’in soruşturma sırasında yaşadıkları ve yaptıkları ise çoklu evren teorisinin, zamanın
nedenselliğinin etkileyici bir sorgulamasına dönüşmekte…

Zekice kurgulanmış bir polisiyeyle karşı karşıya bırakıyor bizi Zelh. Cinayetin “kim”
tarafından hangi amaçla işlendiğini bilmemize rağmen, hikaye boyunca bizi içine alan bir
ritmle “neden” işlendiğini öğrenmeye çalışıyoruz. Bir yandan da zamanın iç içeliğini ve çoklu
evrenlerin imkanlarını yokluyoruz. Yazar, hikayesini sarkıtmamayı, ritmini düşürmemeyi
başararak, hiçbir kahramanını ihmal etmiyor, es geçmiyor. Dolayısıyla eylemlere yol açan
düşünceleri, onların psikolojik ve sosyal altyapılarını öğrenirken hikaye boyunca, en sıra dışı
olaylar bile gözümüzde inandırıcılığını yitirmiyor. Kendini bir film ya da roman kahramanı
olarak gören “… diye düşündü komiser, diye düşündü komiser” paradoksunu da seviyor, onun
haklıyla haksızı ayırt etmek üzere hazırladığı çılgınca planı da mantıklı buluyoruz. Olanaklı
olan her şey en azından hayal dünyamızda gerçekleşebiliyor.

Dedektif romanlarının da heyecan ve eğlenceden uzak durmaksızın insanlığa dair temel
meseleleri kurcalayabileceğine dair şahane bir örnek “Sebest Düşüş”. Dolayısıyla da haftanın
en şahane kitabı.