Üye Eleştirileri Arşivi
Üye Eleştirileri
Joseph O´Neill´ın Netherland adlı romanı geçen yıl PEN/Faulkner Ödülü´nü alınca, “Umarım Türkçe'ye özenli bir yayınevi tarafından çevrilir de hak ettiği ilgiyi görür” diye geçirmiştim içimden.
Chuck Palahniuk'un yazmış olduğu, Yeraltı Edebiyatı'nın kült örneklerinden bir kitap. +18 uyarısını eleştirimde bile yapmayı uygun görüyorum. Yüksek dozaj cinselliğe, sisteme söylenen laflara, din eleştirisine, mide kaldıran ve bilmek istemeyeceğiniz tıp ayrıntılarına, çok gerçek karaterlere, melankoliye ve deliliğe alerjiniz varsa bu kitaptan uzak durmanız çok faydalı olabilir.
Louvre Müzesi’nin büyüleyici, ancak bir o kadar da yorucu atmosferinden tam da bu sebepten (fazlasıyla büyülenip fazlasıyla yorulduğum için) erken çıkmıştım. Henüz çok zamanım olduğu halde metroya binip Charles de Gaulle Havaalanı'na gittim.
Grangé Avrupalı yazarlar içerisinde en sevdiğim ve her yeni kitabını merakla beklediğim yazardır. Kızıl Nehirler´den bu yana beğenmediğim hiçbir kitabı olmamıştı ama bu sefer beni hayal kırıklığına uğrattı diyebilirim. Grangé´ın diğer romanlarını bilmeyenler için keyifli bir roman olabilir. Ancak Kızıl Nehirler, Kurtlar İmparatorluğu ve özellikle Taş Meclisi´nden sonra bana biraz vasat geldi.
Ian McEwan günümüz İngiliz yazarlarının en duyarlılarından ve her ne kadar kendisi kabul etmese bile ne yaptığını en iyi bilenlerindendir. Demeçlerinde bu ne yaptığını bilememe pozları, çoğu kez bana güzel olduklarının bilincinde olup da sanki öyle değilmiş gibi davranarak etrafa kıs kıs gülen kadınları hatırlatır.
KARANLIK THOMAS, Blanchot´nun en çarpıcı eseridir diyebiliriz rahatlıkla. Edebiyatın ve bir yönüyle de felsefenin doruk noktalarından biri olan bu roman Blanchot´nun dil ve edebiyat üzerine olan düşüncelerinin bir tezahürüdür. Thomas´nın dilsel düzeyde şeyler ve olgular karşısında sahip olduğu özgün algı, okuru kendi evreninden alır ve ona eşdeğer olan Thomas´nın evrenine taşır.
Şiddete kayıtsızlaştığımız şu günlerde mafyanın meşrulaştığı, derin devletin varlığının sıradanlaştığı, katillerin destekçi bulabildiği bir zamanda nasıl sakince oturabiliyoruz? Değişimi kendi hayatımızda başlatmanın ve sadece yaşamı güzelleştiren insanları sevmenin zamanı geldi artık.
Birçoğuna kulağımız aşinaydı, hatta hemen hepsini karakterlerine kadar tanıyorduk, ama elimiz bir türlü romanlarına gitmedi. Bazılarının film uyarlamalarını da seyrettik. Buna rağmen onlara dokunarak okuma fırsatını kendimize sunamadık bir türlü.
Hayatın belli kalıplara (matematiksel hesaplar, çözümlemeler, gelecek, dün bugün, suç) göre yaşanmaya başlamasından sonra bile insanın sırf insanlığını kanıtlamak için çaba harcayacağını, bir piyano tuşu olmadığını kanıtlamak için her türlü rezilliği çıkartacağını söylüyor yeraltı adamı. İnsan nankördür!
Birisinin dünyasına girebilmenin en kolay yolu kitap okumaktır diyebiliriz; her ne kadar bu durum günümüzde biraz sinemaya kaymış olsa da. Yazarın yaratmış olduğu karakterin düşüncelerine sızar, kendimizi onunla özdeşleştirirerek hiç olmadığımız kadar bir başkası olur ve onun hislerine ortak oluruz.
